A LEMBRANZA DO “CINE MUGÍA”

En Muxía hai moitas cousas que xa non están físicamente, pero que continúan na memoria dos muxiáns formando parte das vidas de cada un de nós. Así é a lembranza do Cine Mugía, ou o Cine de Engracia, aquel cine no que un mariñeiro, Marcelino o Pulga , facía as proxecións logo de vir de verse con peixes e polbos.

Nese cine medraron moitos nenos de Muxía. Algún, coma Rolando, leva un nome que saiu dunha película que viron os seus pais,”Rolando el Bueno”. Esto exprica de onde viña un nome que non tiña tradición nas familias de Muxía.

Nese cine xogamos, fantaseamos, bicamos, berramos,espadeamos, chuspimos,… fomos indios, romanos ou vikingos. Era unha nave para os soños de rapaces que tiñan coma mellor xoguete a propia fantasía. Ir cos amigos a ver as carteleiras e adiviñar naquelas fotos coloreadas a maxia da historia que iamos ver logo…

Entrar na sala escura e comezar a bulir por dentro. Os berros e silbidos cando había bicos en pantalla…e os cortaban!. As batallas no descanso…O sabor das pipas , esquivar os proxectís que viñan do ghaliñeiro….

E cando se averiaba a máquina, entón comezaba a outra película: a nosa. Saían indios e vaqueiros de debaixo das butacas , entre o pataleo e os berros.

Tamén houbo épocas nas que se facía baile. Un lugar máxico para socializar e atoparse cos amigos.

#muxía